E-unan evel ur penn-ki en em gavje mab an den ma ne vije loen ebet war an douar. A-viskoazh en deus bevet tost oute. Gante en deus bet darempredoù ingal en kêr ha war ar maez, gwech karantezus, gwech glac’harus. Gante eo bet maget, sikouret, rikouret. Gante c’hoazh ’vez heuliet a-hed e vuhez, degaset war an douar gant Marc’harid-he-goug hir ha kaset d’an tu all d’ar saon gant lapous an Ankou. N’eus kazimant komz ebet deut e-maez eus genoù an dud ha na vefe ket enni ur vetaforenn, ur skeudenn hag a dennfe eus bed al loened. Kement ha ken bihan ma vez lâret gant tud zo : « Etre al loened hag an dud vaillant / n’eus nemet ar vadeiant ».